Hallo, mijn naam is Lizzy en ook ik ben een ervaren klaplong deskundige  ..
Zo ongeveer vanaf 2005 heb ik te maken met de ingeklapte long. Voor mij toch niet geheel vreemd omdat de halve familie ook hetzelfde leed kent. Vroeger hoopte ik dan ook dat ik nooit net zoals mijn moeder in het ziekenhuis te hoeven liggen aan die “flessen”. Maar helaas, voorafgegaand door mijn moeder, tante, oom, nicht en neven, ik dus ook. In de winter van 2011, werd ik dan ook na de 7e keer een ingeklapte long te hebben gehad opgemomen en geopereerd door middel van de VATS. Na een week in het ziekenhuis te hebben gelegen, mocht ik naar huis. Thuis bleek al gauw na een dag of 5 dat het niet goed was gegaan. Ik was erg benauwd en leek wel een vaatdoek, zo zwak. Eenmaal terug in het ziekenhuis bleek dat het onderste stuk van de long, waar ik nog nooit eerder last van had, te zijn ingeklapt. De artsen waren wel zeer met me begaan, omdat de vats eigenlijk niet kon mislukken, percentage van 2 procent. Weer een drain, een nieuw “gaatje”want de andere waen nog te vers..en weer aan de beruchte flessen. Na een dag werd besloten om talk in te spuiten. Zo heerlijk over de nog verse wond heen in mijn long. Daarna nog zeker een week, vast aan de muur, in het ziekenhuis, biddend dat de long niet weer zou inklappen na waterslot…Gelukkig mocht ik naar huis. Nu na 9 maanden heb ik ineens weer pijn, steken in mijn schouder, en pijn bij het adem halen. Alweer bij de hart en long ehbo geweest, waar ik de bedden ook zo’n beetje allemaal heb gehad. Na een dag onderzoek, zelfs op een longembolie, toch weer naar huis gestuurd. Het houdt er wat aan…