Lizzy 2

Mislukte VATS, Pleurodese en nog en keer Pleurodese, en nu weer VATS of longoperatie

Zo ongeveer 4 weken geleden ben ik na ongeveer een jaar klaplong “vrij”te zijn geweest, opnieuw terecht gekomen op de eerste hart-long hulp, aldaar mijn klachten voor mij weer super duidelijk waren, maar voor de dienstdoende ass. artsen aanleiding was voor van alles behalve het erkennen dat de long weer ingeklapt was. Het was namelijk niet zichtbaar op de x thorax foto. Helaas op hangende pootjes weer naar huis gestuurd.. Na precies een week weer terug op de EHBO, om weer naar huis gestuurd te worden met de mededeling dat er niks te zien was. Ondanks mijn duidelijke klachten, benauwdheid, veel pijn in de schouder, en geborrel en geknor rond de hart streek.
Nu werd er wel gezegd rust te houden, waarna het over zou moeten gaan.
2 weken later weer naar de EHBO, benauwdheid werd erger, ik leek wel een rondlopend koffie apparaatje, want ook het geborrel en gepruttel werd erger. In eerste instantie werd er wederom aan iets anders gedacht. Het gepruttel was nu wel duidelijk te horen, maar er was niks te zien op de foto, dus zou het mijn hartklep moeten zijn. Ik hoor mij nog zeggen”Hou toch eens op met die onzin, het is gewoon mijn longvlies wat op de hartslag mee beweegt” maar een hart echo werd gemaakt, hartfilmpjes, bloed afgenomen voor een ontstoken hartzakje… pfff…
Uiteindelijk voelde ik me echt niet serieus genomen en gevraagd om een scan. Ik mocht in ieder geval de nacht blijven…en de volgende ochtend werd er een scan gemaakt. En ja eindelijk daar was het klaplongetje te zien…maar op een thorax foto niet zichtbaar, het zat namelijk achter het hart. Hehe dacht ik nog…Toch werd ik weer naar huis gestuurd met de mededeling, rust. Door mijn jarenlange ervaring wist ik dat rust het alleen maar erger zou maken…hoe dat kan is mij ook een raadsel… Maar zo gezegd zo gedaan. En toen na weer een week weer EHBO.
Deze keer was anders, de dienstdoende ass arts zag op de foto nog een klaplongetje, maar nu aan de onderkant van mijn long. Hij was resoluut. Opnemen! Er zou iets gaan gebeuren want het werd dus erger ipv beter!
De ass arts zou het in werking stellen. Ik kwam op de verpleeg afdeling.
De hele avond verder geen arts gezien, ik ben maar gaan slapen. De volgende ochtend kwam daar gelukkig weer een ass, arts. Ik was vol verwachting. Want eindelijk kreeg ik gehoor…dacht ik. Helaas, de dokter vertelde dat ik maar naar huis moest gaan om vervolgens 2 weken later maar weer op de poli te verschijnen….Pardon???
Volgens haar was de enige methode rust….
Ik wild iedereen spreken,een echte longarts, een chirurg…tot ‘s avonds laat gewacht..niemand gezien. ‘
Dan maar naar huis…
De klachten werden aanzienlijk erger, en met de boosheid er nog bij schoot het allemaal niet op. UIteindelijk maar naar de huisarts om mijn woede en teleurgesteldheid uit te spreken. Uiteindelijk heeft de huisarts er voor gezorgd dat ik terecht kwam bij een goede arts met erg veel ervaring. Die vond ook dat rust bij mij geen optie is, en stelde een drain en na 3 dagen pleurodese voor. Diezelfde dag nog een drain erin, en na 3 dagen geplakt. Het plakken op zich is ook een verhaal apart, maar dat vertel ik nog in een ander verhaal, dit is al zo lang;)
3 dagen na ontslag in het ziekenhuis, weer een ingeklapte long..en nu nog erger als voor dit hele verhaal. Wat een ellende,,,nu staat mij volgende week een VATS met kans op een longoperatie te wachten….Het blijft een gebed zonder eind…Word vervolgt….

Geef een reactie