Hallo,
Ik ben claudia, 40 jaar en heb jullie verhalen bijna allemaal gelezen.
Ben er een stuk wijzer van geworden…al weet ik nu helemaaaal niet meer wat wat ik moet doen.
Ik ben de klaplongtel een beetje kwijtgeraakt…..
In 1990 (was toen 18) ben ik met een totaal ingeklapte rechterlong opgenomen…..uiteindelijk geopereerd via de oude techniek…litteken van onder mijn borst tot bovenaan schouderblad……3 weken erna weer klaplong aan die kant die niet via drain over wilde gaan…dus nog keer dezelfde operatie…toen ik op de uitslaapkamer lag klapte mijn long weeer in..dus ben ik zoweer teruggereden naar de ok, om me vervolgens weer open te laten maken. Die kant is dus 3 keer open geweest en ik moet zeggen…dat hebben ze tot nu toe erg goed gedaan!!! Aan die zijde heb ik tot nu toe geen enkele klaplong meer gehad.
In 1991 (toen 19) na 3 kleine klaplongen besloten voor de VATS te gaan. Die was in die tijd net nieuw en omdat je dan minder litteken zou hebben..zou dat een vooruitgang zijn in de longwereld. Het gekke is dat ik in al die jaren veeel meer pijn aan mijn linkerkant heb gehad (vats)..dan aan mn rechterkant. Mij hebben ze altijd gezegd dat ik na deze operaties geen klaplong meer krijgen kon…althans de kans erop is heeel klein. Mijn verbazing is dus supergroot na het lezen van al jullie verhalen..waaruit blijkt dat het merendeel gewoon nog daarna klaplongen gekregen heeft…waaronder ikzelf! Ik dacht dat ik een uitzondering was!
De laatste 5 jaar heb ik…geloof ik…iets van 4 kleine klaplongen gehad aan mijn linkerkant….ook weleens niet gelooft in het ziekenhuis en al dat soort shit….telkens is het wel met rust overgegaan.
nov 2011 en febr 2012 heb ik kleintjes gehad. longarts heeft overleg gepleegd met LUMC wat te doen….advies; niets doen…omdat het alleen maar meer schade aanbrengt aan mijn longen.
Ben voor second opinion naar het Anthonius in Nieuwegein geweest. Zij zeiden dat ik wel voor een re-vats in aanmerking zou komen.
Nu op dit moment…lig ik weer in bed met klaplong links. Ik ben niet naar het ziekenhuis geweest nog omdat ik geen trek had in die onderzoeken en om daar met mijn zere lijf weer uren door te brengen op zo’n knetterhard bedje om vervolgens toch weer naar huis gestuurd te worden.
Aanvankelijk dacht ik dat ik voor die re-vats zou gaan maar nu ik jullie verhalen lees dat je daarna toch weer klaplongen krijgen kan..begin ik ernstig te twijfelen.
Zou al die pijn het waard zijn???
Maarja…elke keer dit is ook niet wat. Ik ben een moeder van 3 kleine kids en ik kan gewoon niet telkens weken uit de roulatie zijn!!
Ook stond ik versteld van het klaplong/menstruatie verhaal.
Laat ik toch op dit moment net ongesteld zijn!!!
Geen idee meer of ik dat bij de vorige klaplongen ook was…..
Maargoed….wat zouden jullie doen in mijn geval???
Tips..adviezen…..alles is welkom.
Alvast bedankt