Ik was al een keertje eerder op je site geweest maar toen nog niet de tijd gehad om je mijn klaplong verhaal toe te sturen. Ik vind het wel erg leuk om ook de verhalen van anderen te lezen, dus wil ik ook graag mijn verhaal delen met anderen.

Ik ben dus René Hoeijenbos, 35 jaar en heb eind april een spontane klaplong opgelopen, waarbij ik in eerste instantie geen idee had wat er nou precies aan de hand was. Na een weekend klussen in huis en veel ietwat krom gestaan te hebben over een behangtafel, had ik op maandag ochtend opeens pijn in mijn rug. Ik weet nog wel dat ik op dat moment een gevoel had, dat ‘het erin schoot’. Op dat moment dacht ik zelf dus nog aan spierpijn als gevolg van het klussen. In de loop van de dag begon ik echter al wat meer te hoesten, zeker als ik mijzelf wat drukker maakte en toen begon ik wat meer te denken aan een verkoudheidje of zoiets. De pijn werd ook al iets heviger en het begon ook wat meer pijn te doen op de borst. ‘s Avonds toen maar vroeg naar bed, met een paracetamolletje. Op dinsdag ochtend ging het wel aardig en toen ben ik op de fiets naar mijn werk vertrokken, zo’n 6km. Met windje mee ging dat nog best goed. In de loop van de dag ging het echter niet echt lekker en mijn baas zei nog van ‘je moet eens effe naar dat hoestje laten kijken joh’. Op de fiets naar huis was een drama, ik kwam tegen de wind in de bruggetjes in de polder amper op en thuisgekomen was ik echt versleten. Aangezien we op de vrijdag op vakantie zouden gaan heb ik toen besloten om toch maar de huisarts te bellen. Met klachten van pijn op de borst, benauwdheid en pijn in de rug mag je dan al snel langskomen, helaas betekent dat bij ons dat je ‘s avonds naar Dordrecht moet naar de huisartsenpost.

Aangekomen bij de huisartsenpost was ik al vlot aan de beurt en die man had al snel door dat er iets niet lekker zat. De symptomen klopte niet met b.v. een longontsteking en hij stuurde mij al snel door naar de spoedeisende hulp. Gelukkig zit deze in Dordrecht slechts één deurtje verder aangezien de huisartsenpost ook in het ziekenhuis zit. Bij de spoedeisendehulp werden eerst de standaard dingetjes gedaan, bloedafnemen, bloeddruk meten, wat vragen enzo en toen een röntgen foto. De man van de röntgen trok toen wel gelijk aan de bel want die zag al snel dat er sprake was van een klaplong. Toen ging alles vrij snel en lag ik al snel bij een arts op tafel, die een drain heeft ingebracht tussen de ribben door. Toen was ook wel duidelijk dat ik enige dagen mocht blijven in het ziekenhuis.

Wat ik lastig vond is dat ze niet precies konden aangeven hoelang je met die drain en het afzuigsysteem eraan, moest blijven zitten. Mij werd verteld dat het een beetje varieerde van een dag of 4 tot een week en soms zelfs 2 weken. Het duurt zolang als nodig is en totdat je niet meer “lekt”. Ik lag lekker alleen op een kamertje en nadat de drain erin zat had ik ook weer lucht zat en was de benauwdheid al snel verdwenen. De pijn viel mij ook wel mee op dat moment, zolang ik rustig in mijn bedje zat. Op donderdag ochtend bleek dat er geen lucht meer mee kwam in de drain en dat toen werd ik dus van de afzuiginstallatie afgehaald en werd het slangetje afgeklemd. Na nog een nachtje met twee grote klemmen in mijn zij te hebben doorgebracht in het ziekenhuis, is toen op vrijdagochtend de drain eruit gehaald en mocht ik tegen de avond op vrijdag weer naar huis.

Achteraf gezien heb ik dus slechts 3 dagen, van dinsdag avond tot vrijdag avond in het ziekenhuis gelegen. Bij mij is het dus allemaal vrij snel gegaan. Op zaterdag zijn we alsnog vertrokken voor de geplande vakantie en op zondag lag ik met mijn dochtertje van 2 in de ballenbak op het vakantiepark. Na een paar weekjes rustig aan gedaan te hebben ben ik begin juni weer een beetje begonnen met hardlopen en heb ik eind augustus een prestatieloop van 5km gelopen.

Groetjes,
René Hoeijenbos, Nieuw-Lekkerland