Ik werd al langzaam blauw

Mijn naam is Thijs Luijten ben 27 jaar oud en heb mijn eerste klaplong gehad in 1997 dit was spannings pneumatorax (links). Ik kreeg hem ‘s morgens toen ik wakker werd, dacht eerst dat ik heel de nacht verkeerd in bed had gelegen, maar het bleek al snel dat het dat niet was. Binnen 5 minuten tijd had ik al helemaal geen lucht meer, ik werd al langzaam blauw. Ik ben toen met spoed naar het zieken huis gebracht door mijn moeder. Op de EHBO aan gekomen wilden ze mijn eerst niet helpen omdat ik geen ponsplaatje bij had tot dat een verpleger de moeite nam om even mij goed aan te kijken (ik zag echt blauw). Hij heeft toen vlug een long foto gemaakt. Binnen paar minuten was er een longarts aanwezig, deze heeft gelijk een spuit tussen mijn ribben doorgedrukt (terwijl 2 verplegers mijn vast hielden) om de lucht zo weg tezuigen (spanning er af halen). Toen heeft hij een drain geplaatst toen hij daar klaar mee was vertelde de longarts mij, dat als ik 10 minuten later was geweest hij waarschijnlijk niets meer voor mij had kunnen doen.

Ik heb toen 5 dagen op de longafdeling gelegen zonder ergens last van te hebben tot dat mijn long weer in klapte,die dag hebben ze mijn long geplakt. Ik heb nog nooit zoveel pijn gehad als toen ik heb een ruggen prik gekregen maar die heeft weinig geholpen. Ze hebben toen een nieuwe drain geplaats nadat ze met een endoscoop hadden gekeken waar het probleem zat, via die drain hebben ze toen een of ander poeder in gespoten,deze poeder brandde zo erg van binnen dat ik heel het ziekenhuis bij elkaar heb geschreeuwd. De eerste 2 dagen erna hebben ze mij allen maar morfine gegeven tegen de pijn. Daarna ging het gelukkig snel weer beter ik heb in het totaal toen 16 dagen in het zieken huis gelegen, En ik ben nog een maand thuis geweest.

Drie jaar later was het weer prijs maar toen aan mijn rechter long deze keer ging het gelukkig allemaal snel en heb ik 7dagen in het ziekenhuisgelegen. Weer een drain gehad, de normalen standaard procedure je kent het wel. Maar de long arts was toch wat voorzichtiger geworden ik mocht 2maanden niet werken en heeft voor alle zekerheid en CT scan gemaakt van mijn longen. Op deze scan bleek dat ik op alle 2 de longen een aantal zwakke plekken had, hoogst waarschijnlijk aangeboren. Nu 6 weken geleden heb ik mijn derde klaplong gehad deze keer weer rechts ik kreeg hem toen ik onder de douche uit kwam we hebben toen gouw de huisarts gebeld en die stuurde ons meteen door naar het ziekenhuis, hij zou onder tussen de EHBO bellen om te zeggen dat we er aan kwamen zodat ik gelijk geholpen kon worden.

In het ziekenhuis aangekomen heb ik weer een drain gekregen. Ik heb de volgende dag gelijk bezoek gekregen van mijn longarts,hij kwam vertellen dat ze deze keer een iets meer gingen doen dan allen een drain. Ik zou geopereerd worden (een VATS). Het was die week erg druk in het ziekenhuis dus ik heb een week moeten wachten op de operatie. Tijdens de operatie hebben ze eerst een snee gemaakt in mijn schouder waarbij ze toen met een camera naar binnen zijn gegaan. Ze hebben toen nog 2 sneeen gemaakt in mijn zij. Ze hebben toen de zwakken plekken (blaasjes op de buitenkant van je long) er af geknipt, en mijn borst kast aan de binnenkant opgeruwdt zodat mijn long beter vast komt tezitten. Mijn rechter long zit nu voortaan aan mijn borstkast vast. Hier heb ik na de operatie weinig last van gehad omdat ze een slangetje via mijn rug naar binnen hadden gebracht waardoor er continu een verdovendmiddel druppelde. Deze slang heeft er 2 dagen gezeten. Tijdens de operatie was ik geheel onder narcose en van tevoren heb ik een ruggeprik gekregen om het slangetje teplaatsen. Ik heb toen nog een week in het ziekenhuis gelegen en toen mocht ik weer naar huis. Ben nu 4 weken thuis en mag pas over 4 weken weer gaan werken. Mijn conditie wordt langzaam weer wat beter, maar ik mag nog niet sporten. Door dat mijn long aan mijn bostkast vast zit heb ik nog regelmatig pijn maar dat zal volgens de longarts het eertse half jaar nog wel zo zijn. Hier voor moet ik wat strek oefeningen doen zodat er rek op het wefsel komt. Maar ja met die pijn leren we wel leven, want als je eenmaal een klaplong hebt gehad blijft het altijd wel gevoelig. Dat zul jij denk ik ook wel hebben.

Dit was mijn verhaal, mijn ervaring met een klaplong. Ik hoop dat het nu niet meer terug komt maar je weet maar nooit want ik heb nog steeds zwakken plekken op mijn rechter long. Ik hoop voor jou dat je het ook nooit meer krijgt want het is beslist geen pretje.

Met vriendelijke groet Thijs Luijten